Laatste dagen...

Dit is alweer mijn laatste verhaaltje want zaterdag vlieg ik terug naar ons kikkerlandje. Mijn gevoel is een beetje dubbel. Ik kijk er echt héél erg naar uit om weer lekker thuis te zijn. Maar het is hier nog zo leuk en er valt nog zoveel moois te ontdekken. Goede reden om ooit nog eens terug te gaan! Vorige week woensdag was het nationale mensenrechtendag, dus iedereen was vrij. Ik ben toen met een paar meiden naar Sea view park gegaan. Dit is een natuurpark met leeuwen, tijgers, giraffen e.d. Maar het was heel klein en veel dieren zaten achter gaas of hekken. Dus hoezo wildpark?? Maar goed, we waren weer even onder de pannen. Donderdag werd aan de kindjes verteld dat ik de volgende dag voor het laatst zou zijn. Sommige helemaal verdrietig. Er was 1 meisje die me een briefje toestopte waarin stond dat ze zoveel van me hield. Zo schattig!! Vrijdag had ik cupcakes meegenomen en toen ik op de creche aankwam, was de deur dicht wat best wel vreemd was. Toen ik binnenkwam, zaten daar alle kindjes al. Die waren extra vroeg gekomen en begonnen te klappen en een liedje te zingen. Dat was wel even een 'brok in m'n keel' momentje. Op vrijdag zijn de kindjes altijd heel hyper, maar nu helemaal!! We hebben zitten knutselen en ik heb ze geschminked. Voor hun is een gebakje trakteren alleen normaal voor je verjaardag. Dus ze zaten ook steeds happy birthday te zingen, haha!! Aan het eind van de dag werden de kindjes opgehaald en kreeg ik van iedereen een dikke knuffel. Vandaag, do en vrij ben ik dus ook nog op de creche. Er werd me verteld dat er maar 5 tot 10 kindjes zouden zijn. Maar vandaag waren er 18, wat voor een vakantieperiode best wel veel is. Ik vind dat alleen maar leuk, zodat ik toch nog even wat langer van ze kan genieten! Vrijdagavond ben ik met nog 3 meiden naar Kaapstad vertrokken. We gingen rond 23u rijden (in de stromende regen!!) en kwamen de volgende ochtend om 9u aan in het zonovergoten Kaapstad. Na een welverdiend ontbijt hebben we geshopt (en ik heb niet eens wat gekocht!!) en daarna heel toeristisch in zo'n hop on, hop off bus gezeten om een indruk van Kaapstad te krijgen. Toen die bus bij het strand aankwam, vonden we het genoeg geweest en zijn we eruit gegaan, een cocktailbar ingelopen en daar niet meer weg gegaan. Tja, wat wil je? Cocktails voor de helft van de prijs,in het zonnetje...heerlijk! De rest van de dagen Kaapstad hebben we gevuld met strand, shoppen, wederom cocktails en uitgaan en uiteraard een bezoek gebracht aan de Tafeberg en Kaap de goede hoop. Kaapstad en omgeving was óók weer fantastisch!! Komende vrijdag heb ik m'n afscheidsfeestje en dan stap ik zaterdag toch wel met een beetje pijn in m'n hart in het vliegtuig.... Bedankt voor al jullie leuke reacties en mailtje en ik hoop jullie allemaal snel weer te zien!!

Te weinig tijd!!

Tjonge, jonge...wat klinkt een maand weg lang, maar wat vliegt de tijd!! Ik heb het hier hartstikke druk en kom niet meer aan m'n weblog toe. Na een druk weekend heb ik vanavond maar een rustig avondje ingepland...ben tenslotte ook geen 18 meer ;) Met de kindjes gaat het nogsteeds goed. Vorige week was het heel warm, dus heb ik m'n meegebrachte waterballonnen gevuld. En nee...dit keer geen chaotische toestanden, ik had er 100, haha!! De kindjes waren door het dolle, maar zodra er 1 kapot ging waardoor ze nat werden, was het huilen geblazen. Maar goed, het was leuk. Ik heb weer een klein stukje meer van Port Elizabeth ontdekt en wel het nachtleven. Ook niet geheel onbelangrijk...Donderdag gingen we met 5 meiden op pad en dat was erg gezellig. Vrijdag hadden we allemaal een dag vrij genomen om een weekendtrip te doen. We gingen met z'n 8en naar Hogsback. Is een klein hippiedorpje op zo'n 4 uurtjes rijden van P.E. Wat een fantastische omgeving!! Helaas hadden we zaterdag de hele dag regen, waardoor we noodgedwongen heel veel cappucino in een cafeetje hebben gedronken. 's Avonds hebben we in de bar gehangen van het hostal. Ook erg gezellig...en erg laat geworden. Of nou ja...laat?? Mijn wekker ging al om 5:45 af omdat we met een paar meiden gingen paardrijden om 6:30. Gelukkig was het droog en was het echt supermooi!! Daarna gingen we met z'n allen een 4 uur durende hike doen. Dat was ook super!! Door de vle regen was het wel veel glibberen en glijden, maar gelukkig had ik wel m'n wandelschoenen meegenomen ipv alleen m'n All stars (thanks Mar!!). Ik heb een fantastisch weekend gehad. Niet zo spannend als vorige week (gelukkig) maar ik heb ontzettend genoten. Dit is alweer m'n laatste week als vrijwilliger. Volgende week is het vakantie dus dan zijn ze helaas gesloten. Dus vrijdag ga ik de kindjes in de watten leggen met cupcakes en schminken. Mij was verteld dat je nog andere activiteiten kon organiseren in de vakantie. Maar volgens mij is dat meer het opknappen van gebouwen e.d. Daar had ik niet zo heel veel zin in, en nu ik toch nog een week over heb...wilde ik heel graag naar Kaapstad. Dus ik rij vrijdagavond met 2 meiden naar Kaapstad en dinsdag rijden we weer terug. Misschien dat ik woe, do en vrij dan nog een kwast in m'n handen ga houden. En dan is het alweer voorbij...qua land zou ik hier nog wel langer willen blijven want er is hier nog zoveel moois te ontdekken. Maar het is goed zo en kijk er ook wel weer naar uit om naar huis te gaan....

I DID IT!!

Hier weer een verhaaltje vanuit het Afrika-front. Alles gaat nogsteeds goed hier, heb het gevoel dat ik hier al heel lang zit. Ik heb Afrika natuurlijk uitgekozen om ook iets van het land te zien. Dus van het weekend met een paar huisgenootjes op pad geweest... Ik dacht dat in m'n eentje naar Z.A al eng was, maar sinds zaterdag weet ik pas ECHT wat eng is. Sommige mensen zullen misschien heel boos op me worden, anderen weten dat ik dit ooit wel heb willen doen.......ik heb parachute gesprongen!!! Ik ging samen met William (een Australier) als eerste en toen was het: ladies first! Oh my god...waar ben ik aan begonnen? Maar goed, eenmaal uit het vliegtuig kwam de vrije val en daarna ging de parachute open. Supercool...totdat de instructeur in m'n oor zei: we've got a problem! Klonk net als 'housten...we've got a problem'. Ik dacht nog: haha, nu even geen grappen maken he!! Maar toen hij zei: "Sylvia, prepare for your second free fall" wist ik dat het een serieuze zaak was. Wat bleek? Ik had een 'cut away': de eerste parachute werd afgesneden en de reserve werd gebruikt. Ze zeiden dat dit in jaren niet is voorgekomen en de kans dat dit gebeurd, is 1:1000000. Nou ja, het precieze getal weet ik niet, maar het komt heel weinig/ zelden voor. Bij de rest van m'n huisgenootjes die ook sprongen, ging het wel goed hoor. Hoe dan ook...i'm still alive. Het was echt wel heel cool om gedaan te hebben....maar nooit meer!! Zondag zijn we met een aantal naar Addo national park gegaan en hebben een 'gamedrive' gedaan. In m'n eigen autootje de hele dag het park rondgereden. Heel gaaf om gewoon olifanten, zeebra's, buffels, neushoorn, enz. vlak voor je neus voorbij te zien lopen. Kortom...ik heb een fantastisch maar toch ook wel bizar weekend achter de rug!! Wat zal het volgende weekend me brengen??? Maar om jullie gerust te stellen: ik ben geen gekke dingen meer van plan hoor!! Xx

Shocking...

Nou, dat valt ook wel weer mee hoor!! Maandag heb ik een tour gehad door de township om zo mijn project te kiezen. Je moet je voorstellen: P.E is zelf een heel net, schoon, redelijk stadje. En je weet wel dat een township heel erg veel armoede en ellende is, maar als je het met eigen ogen ziet en er tussen loopt is het toch wel shocking. Ik ging met Tabo (een local die voor de organisatie werkt) de projecten langs. In totaal heb ik er 3 bezocht en ze waren alle 3 leuk. Al die mooie donkere, schattige kindjes die meteen om je heen hangen...hoe moest ik daar nou uit kezen?? Maar ik heb gekozen voor "mama Ireen", een kleine creche middenin de township. Dit houdt wel in dat ik een auto moet huren omdat ik aan een andere kant van de andere vrijwilligers en hun project zit. Maar op zich is dat prima, kan ik ook meer gaan en staan wanneer ik zelf wil. En het is een stuk veiliger want alleen door de township lopen is echt geen optie! Alleen dat links rijden moet ik nog even onder de knie zien te krijgen.... Vandaag heb ik m'n eerste werkdag gehad. Van de meeste hier had ik al gehoord dat je de eerste dagen gewoon zit en kijkt. Maar de juf van deze creche betrok me er meteen bij, wat erg leuk was. Alle kids hingen meteen als aapjes aan me. Deze locals spreken Xhosa. Gekke taal met een hoop geklik en geklak waar ik dus geen bal van kan verstaan! Dus spelletjes, zingen of iets anders wat ik bedacht had in NL heb ik maar even gelaten voor wat het is. Toevallig was 'mama Ireen' jarig en had ik een zakje ballonnen in m'n tas. Da's leuk! Dacht ik. Maar ja, 8 ballonnen voor 30 kids....totale chaos, huilen, ruzie. Dat was niet zo handig Syl!!! De creche is tot 2 uur en daarna ben ik 'after care' gaan doen: helpen met huiswerk (vnl. Engels en rekenen) voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Ook heel leuk want ze zijn erg leergierig en spreken toch wel goed Engels dus die communicatie verloopt een stuk beter. Ons huis: ik zit hier dus met 4 nederlanders, 1 franse en een zweedse. Behalve de zweedse (en ik dan...) is de rest nog hartstikke jong: tussen de 21 en 24. Maar het zijn allemaal aardige lui! Al ben ik er nu wel al achter dat een 'samendelenhuis' niks voor mij is. Geef mij maar lekker m'n eigen spullen e.d. Maar ook dit is wel (maximaal) een maand vol te houden hoor! Ik zit ong. op 15 min loopafstand van het strand en dat wandelingetje heb ik deze dagen al vaak gemaakt, dus jullie begrijpen: ik heb al een lekker kleurtje. M'n neus is zelfs verbrand!! Ik ga nu lekker slapen. Foto's volgen snel!!

Daar zit ik dan....

Daar zit ik dan aan de andere kant van de wereld op m'n kamer...en moet nog even wennen hoor!! Vrijdag was de dag van de waarheid en daar zat ik dan: bepakt en bezakt met zweethandjes in de auto. Waar ben ik aan begonnen? dacht ik steeds. Het voelde heel raar om van iedereen afscheid te nemen en met name van Paul!! Daar liep ik dan met m'n ziel onder m'n arm op Schiphol...maar langzaamaan werd de spanning minder en liet ik het maar over me heen komen....totdat bleek dat ik een uur vertraging had en lichtelijk in de stress schoot of ik m'n aansluiting wel zou gaan halen. Ook dat kwam goed, want ik was nog even vergeten dat Londen ook tijdsverschil heeft...Al met al een goede reis gehad! Aangekomen op Port Elizabeth verwachtte ik daar een man met een bordje "miss Bruin"....veel bordjes gezien, behalve de mijne!! Oh nee toch...ze zijn me vergeten!! Maar een kwartier later kwam er dan toch een mannetje met MIJN naambordje. Goed, dat was mijn eerste contact met de Zuid Afrikaanse mentaliteit en dat zal vast niet de laatste zijn;) Aangekomen in het huis (wat overigens wel ok is), was er nog 1 andere dame afkomstig uit Zweden (Marlene,42) die hier voor 4 maanden zit. Gelukkig was zij er want anders had ik me hier echt verloren gevoeld de 1e dag. De rest van de vrijwilligers zijn een weekend-trip aan het maken. Dus met Marlene heb ik de 1e middag doorgebracht op het strand...want warm dat het hier is!!! Morgen nog een relaxdagje en dan maandag gaat het beginnen. Dus ik dacht: ik stuur nu even een teken van leven, want wie weet komt het er daarna wel helemaal niet van! Ik duik zo lekker m'n bedje in want ben toch best wel moe! Iedereen nog heel erg bedankt voor de berichtjes, kaartjes, kadootjes e.d. Superlief!!

Iets te vroeg...

Lieve mensen, Bedankt voor de leuke reacties, super dat jullie nu al met me meeleven. De blog is door mij iets te vroeg de wereld ingestuurd want ik vertrek pas 2 maart. Vanaf dan zal ik jullie op de hoogte houden van mijn grote avontuur. Voor nu een goede jaarwisseling en alle goeds voor 2012!! Liefs Syl